Η εισβολή της Χαμάς, στις 7 Οκτωβρίου, σε πόλεις του νότιου Ισραήλ και τα όσα καταδικαστέα επακολούθησαν στο υπαίθριο φεστιβάλ μουσικής “Supernova Sukkot Gathering”, ήταν βέβαιο ότι θα προκαλούσαν σόκ στο εβραϊκό κράτος, όπως επίσης και μία εξαιρετική ευκαιρία για την υπερσυντηρητική κυβέρνηση Νετανιάχου να εξαπολύσει έναν πόλεμο μέχρις εσχάτων εναντίον της Χαμάς, την οποία καταγγέλλει για τρομοκρατική δράση ήδη από το 2006, οπότε κέρδισε τις παλαιστινιακές εκλογές.

Το Ισραήλ δεν ανέμενε μία τέτοιας κλίμακας επίθεση, και μάλιστα στο έδαφός του, αγνοώντας τις σχετικές προειδοποιήσεις που είχε λάβει από την Αίγυπτο αλλά και από άλλες χώρες, πράγμα που έχει εξαγριώσει μεγάλο μέρος των Ισραηλινών πολιτών, που βιώνουν την οδύνη, τον φόβο και  την αγωνία που προκάλεσε η αιματηρή αυτή επίθεση, που έγινε μάλιστα για πρώτη φορά εντός των συνόρων του εβραϊκού κράτους. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, επέρριψε την ευθύνη για όλα αυτά στους επί κεφαλής των υπηρεσιών ασφαλείας, πράγμα που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων, οι οποίες τον ανάγκασαν να ανακαλέσει. Πάντως, από την αρχή είχε δηλώσει ότι η Χαμάς θα πληρώσει βαρύτατο τίμημα για την τρομοκρατική της δράση καθώς και ότι όποιος είναι μέλος της Χαμάς είναι ήδη νεκρός.

Η χερσαία επίθεση του Ισραήλ εναντίον της Λωρίδας της Γάζας δεν άρχισε αμέσως μετά την επίθεση της 7^ης Οκτωβρίου. Αντιθέτως, το Ισραήλ άρχισε το σφυροκόπημα της Γάζας, της μεγαλύτερης ανοικτής φυλακής του κόσμου, διακόπτοντας βεβαίως και τον ανεφοδιασμό των κατοίκων της, με αποτέλεσμα πάνω από δύο εκατομμύρια άνθρωποι, να στερούνται ακόμα και το νερό. Μέχρι στιγμής, οι νεκροί Παλαιστίνιοι να φθάνουν τις οκτώ χιλιάδες, εκ των οποίων σχεδόν τρεισήμισι χιλιάδες είναι παιδιά, χωρίς να υπολογιστούν όσοι τραυματίες θα πεθάνουν αφού δεν υπάρχει ιατροφαρμακευτικό υλικό.

Το Ισραήλ αποποιείται την ευθύνη για αυτούς τους θανάτους ισχυριζόμενο είχε προειδοποιήσει τους κατοίκους της Γάζας να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Επομένως, για ό,τι συμβαίνει ευθύνεται αποκλειστικά η Χαμάς, που τους χρησιμοποιεί ως ανθρώπινη ασπίδα, ξεχνώντας βέβαια ότι ακόμα και εάν ήθελαν να εγκαταλείψουν την Γάζα, δηλαδή να υπάρξει μία ακόμα μαζική έξοδος των Παλαιστινίων, μετά από αυτές του 1948 -1949 και 1967, δεν μπορούν, διότι τα σύνορα είναι κλειστά. Παράλληλα, αρνείται έστω και περιορισμένη κατάπαυση του πυρός, ώστε να περάσει η ανθρωπιστική βοήθεια, ισχυριζόμενο ότι η βοήθεια θα πέσει στα χέρια της Χαμάς.

Έτσι. Το Ισραήλ προκαλεί μία άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική καταστροφή στην Γάζα, επικαλούμενο το δικαίωμά του στην νόμιμη άμυνα και μάλιστα εναντίον της τρομοκρατίας, ξεχνώντας ότι κατέχει παράνομα το τμήμα της Παλαιστίνης που προοριζόταν για τους Άραβες, σύμφωνα με την απόφαση 181 /  1947 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, της ίδιας απόφασης που νομιμοποιεί την ίδρυση του σύγχρονου ισραηλινού κράτους. Την ίδια ώρα, το Τέλ Αβίβ κατακεραυνώνει όσους αναφέρονται στην κατοχή της Παλαιστίνης και την κατάσταση που επικρατεί εκεί, με κορυφαίο παράδειγμα  τον πρέσβη του Ισραήλ στον ΟΗΕ, ο οποίος στις 24 Οκτωβρίου ζήτησε την παραίτηση του Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, ο οποίος κατά την διάρκεια της συνεδρίασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την Μέση Ανατολή, τόνισε ότι καμία αδικία προς τους Παλαιστίνιους δεν μπορεί να δικαιολογήσει τις φρικτές επιθέσεις της Χαμάς, προσθέτοντας: «Είναι σημαντικό να … αναγνωρίσουμε ότι οι επιθέσεις της Χαμάς δεν έγιναν σε κενό αέρος. Ο παλαιστινιακός λαός έχει υποστεί 56 χρόνια ασφυκτικής κατοχής».

Αυτή η αποστροφή της ομιλίας του Γ.Γ. του ΟΗΕ, βρίσκεται ακριβώς στο επίκεντρο του βασικού προβλήματος της Μέσης Ανατολής, που δεν είναι άλλο από το Παλαιστινιακό ζήτημα, δηλαδή ένα ζήτημα παράνομης κατοχής, τις αντιδράσεις εναντίον της οποίας, ακόμα και τις πιο ειρηνικές, το Ισραήλ τις αντιμετωπίζει ως τρομοκρατικές ενέργειες. Όμως, το ζήτημα της τρομοκρατίας παραμένει ανοικτό όχι μόνο διότι δεν υπάρχει κοινά αποδεκτός ορισμός της αλλά και διότι, όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά, ο σημερινός τρομοκράτης  μπορεί να γίνει αυριανός ηγέτης, εάν ο σκοπός του επιτευχθεί, όπως συνέβη με τον Νταβίντ μπέν Γκουριόν, τον ιδρυτή του σύγχρονου Ισραήλ, ο οποίος, στον διμέτωπο αγώνα των Εβραίων κατά των Αράβων και των Βρετανών στην Παλαιστίνη μετά τον Β’ Π.Π., ανατίναξε το γενικό στρατηγείο των Βρετανών στην Ιερουσαλήμ και κατεζητείτο  ως τρομοκράτης.

Η επίθεση της 7^ης Οκτωβρίου στόχο είχε να αποτρέψει την σύναψη ειρήνης της Σαουδικής Αραβίας με το Ισραήλ, να δραματοποιήσει την κατάσταση  και να επαναφέρει το Παλαιστινιακό πρόβλημα στην επικαιρότητα, καθώς ο υπερσυντηρητικός κυβερνητικός συνασπισμός στο Ισραήλ, στηριζόμενος στην υπέρ του δραματική ανισορροπία ισχύος και ενθαρρυμένος από την αμέριστη υποστήριξη της Δύσης, πρωτίστως των ΗΠΑ,  φαίνεται  αποφασισμένος να αποτρέψει με κάθε τρόπο την δημιουργία ενός βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους, με εδαφική συνέχεια, ανεξαρτησία και κυριαρχία.

Αυτό, όμως, θα ριζοσπαστικοποιήσει ακόμα περισσότερο τις αραβικές κοινωνίες, ενώ ενέχει τον κίνδυνο μίας γενικότερης ανάφλεξης στην Μέση Ανατολή. Ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί η εφιαλτική αυτή εξέλιξη είναι μία βιώσιμη, δηλαδή η δίκαιη, λύση του Παλαιστινιακού, που, όμως, στις παρούσες συνθήκες φαίνεται να απομακρύνεται όλο και περισσότερο.